7 augustus

Vroeg op want we zouden om 08.00 uur vertrekken. Na ontbijt met koffie, nassi en gebakken banaan in de auto gestapt, uitgezwaaid door een groep studenten die naast ons logeerden. Ook nu weer een prachtige rit. We reden door een zo wonderschoon landschap. Je denkt dat je de rijstvelden ondertussen wel gezien hebt, maar opnieuw zaten we ademloos te kijken en moesten er toch echt weer foto’s gemaakt worden om de beelden vast te leggen.

Onderweg reden we langs iets dat op een bruiloft leek. Weer stoppen, foto’s maken. Het bleek de pre-bruiloft te zijn. Het “podium” was klaar, de bruid zat er al in volle glorie, maar kennelijk hoeft de bruidegom die dag nog niet aanwezig te zijn. Ik weet niet wie er meer foto’s gemaakt heeft, wij van de bruid en entourage of de gasten van ons. Je voelt je dan minder schuldig als je foto’s van hun maakt.

Weer verder. Het was zoeken naar de weg. Na een aantal keren vragen (en omgereden te zijn?), over behoorlijk kleine weggetjes en door veel dorpen kwamen we op een grotere weg uit. In een van de dorpen zijn we bij een ATM gestopt. Geen enkel probleem, de briefjes van 100.000 rupia rolden er uit. Wij blij, Sari blij, chauffeur blij.

Wij begonnen ons wat zorg te maken over de chauffeur, of hij had ontzettend last van zijn rug of hij zat te vechten tegen de slaap, maar hij bleef geen moment in dezelfde houding zitten en hij begon een beetje te slingeren. Na 7 uur rijden bereikten we dan eindelijk Bira, terwijl er gezegd was dat het 5 uur zou duren. Daar stopten we bij Guesthouse Sarassa. De baas daar, Eriq, is een vriend van Sari. We werden allerhartelijkst ontvangen en hebben er heerlijk zitten eten. Daarna reden chauffeur en Sari weer terug naar Malino. We hopen dat ze veilig aangekomen zijn.

8 augustus

Ons was al verteld dat de kamers in Salassa zeer basic waren. Daar was niets te veel mee gezegd! Het was een kamer met heel dunnen wandjes, gezamenlijk toilet en douche op de gang, te delen met de gasten van 8 kamers. Gelukkig waren er slechts 3 kamers bezet, maar toch! Na 1 nacht hebben we besloten toch iets anders te zoeken. Eriq, de hotelbaas adviseerde ons hotel Anda, iets verderop in de straat. Bungalows in een tuin!

Heerlijk in de tuin gezeten en ’s middags langs het strand gewandeld. Daar waren een aantal vrouwen in het zand/water aan het wroeten met een stok om inktvissen die zich ingegraven hadden op te pikken. Al met al een zeer relaxte dag.

Tijdens het eten kennis gemaakt met een paar Nederlandse mensen die 8 weken door Indonesie reizen. Met hen afgesproken dat we maandag gaan snorkelen bij een eiland in de buurt.

9 augustus

Met Eriq naar scheepswerven gegaan. De boten die in deze hoek van Sulawesi gemaakt worden schijnen van buitengewone kwaliteit te zijn, zelfs Europeanen en Amerikanen laten hun boot hier bouwen. Het bijzondere is dat de romp niet van tekening gemaakt wordt, maar dat de bouwers zoveel kennis en ervaring in de vingers hebben dat zij het uit het hoof/uit de hand doen. Als opdrachtgever geef je aan hoeveel meter de romp moet worden en de botenbouwers beginnen. Alleen voor het interieur worden tekeningen gemaakt. Voor de hele constructie worden voornamelijk natuurlijke materialen gebruikt. Er wordt ”ironwood” (?) gebruikt, en de meeste verbindingen/pinnen zijn van hout. Een enkele ijzeren nagel wordt gebruikt.

We zijn op een boot in aanbouw geweest van een vriend van Eriq. Het zag er allemaal prachtig uit. De boot gaat gebruikt worden om met groepen de diverse Indonesische eilanden te bevaren.

Na nog aan de oostkust te zijn geweest om daar nog een paar boten te bekijken heeft Eriq ons gedropt aan de westkust vanwaar we, na een lunch in een restaurant aan het strand via het strand weer naar Bira zijn gelopen.

10 augustus

Vandaag met een boot naar een eiland aan de “overkant” gevaren met de Nederlandse mensen en een Frans stel om te snorkelen. We waren al gewaarschuwd dat het snorkelen op de Bunaken door niets overtroffen kon worden en dat we eigenlijk met die ervaring achter de rug wel erg verwend waren. En inderdaad, het haalde het niet bij Bunaken-eiland. Nadat we een uurtje in het water hadden gelegen werden we afgezet op het eiland, weer en echt Bounty-eiland. Rita en ik bestelden daar cocosjuice. Dat hield in dat er een cocosnoot uit de boom geplukt werd, er met en groot mes een paar stukken afgeslagen werden tot er en gat was ontstaan. Een rietje erin en opdienen. Heerlijk!

Na de lunch op het eiland nog wat rondgelopen en staan kijken bij een aantal vrouwen die met vissen in de weer waren. Die vissen moesten in bakken met ijs verdeeld worden, naar een boot gebracht worden om op het vasteland te worden verkocht.

Daarna weer in de boot, nog een keer snorkelen en terug naar Bira. Een prachtige afsluiting van onze vakantie!

Morgenochtend om 7.30 uur op weg naar het vliegveld bij Makassar voor de vlucht naar Jakarta. En dan woensdag Jakarta-Amsterdam. Donderdagochtend weer thuis, einde van een prachtige vakantie!