4 augustus

Maandag zijn we om 21.00 uur uit Rantepajo vertrokken met de nachtbus. Een zeer luxueuse bus, de rugleuning kon heel ver naar achteren en de benen konden een stuk omhoog. Toch viel het niet echt mee te slapen in de bus. Om 06.00 uur kwamen we aan in Makassar. We hadden gelezen dat we met een pete pete naar Malino konden reizen. Vanaf de busterminal van de nachtbus dachten we een bemo te kunnen nemen naar de terminal voor de pete pete naar Malino, maar een man die daar juist uitstapte meldde ons dat dat niet mogelijk was en hielp ons aan een taxi. De terminal was nog een heel eind weg en we hebben kennis kunnen maken met het ontzettend drukke verkeer in Makassar. De taxichauffeur was ook nog geinstrueerd ons in de juiste pete pete te zetten, een klein busje waar iedereen in en uit kan stappen. Het busje was bomvol met passagiers en met pakketten en zakken. We moesten genoegen nemen met een heel klein stukje harde bank. Iederee keer als er mensen uitstapten dachten we weer wat ruimte te hebben, maar dat was steeds van korte duur. Na 2,5 uur kwamen we in Malino aan en lieten we ons afzetten bij het hotel dat we via de Lonely Planet uitgekozen hadden. Groot, leeg en smerig! Daar wilden we absoluut niet blijven. Er was nog een ander hotel genoemd, hotel Celebes. Daar wilden we een kijkje nemen. Niet zo ver, begrepen we van de hotelbaas, goed te lopen. Wij op weg, maar druk, warm en veel verder dan we begrepen hadden. We kwamen langs het politiebureau en verwachtten dat daar wel iemand was die Engels zou spreken en ons kon vertellen hoe ver het nog was. En inderdaad, de chef sprak een paar woorden Engels. We legden uit wat we wilden, maar naast hotel Celebes hadden we nog een hotel op het oog, dat ons was aangeraden door de gids van Rantepajo. Het enige wat we wisten was dat het van een Hollandse dame was en dat het lodges waren die midden in de rijstvelden lagen. De politie besloot met ons te gaan zoeken en nodigde ons uit in de politieauto te stappen. We hebben het uiteindelijk gevonden maar helaas, dat was alleen bestemd voor groepen. Er zijn nog wel wat telefoontjes over en weer gepleegd om te kijken of er toch niet een mogelijkheid was, maar helaas! Dan naar hotel Celebes. Een groot, leeg, vergane glorie en veel te duur hotel, maar veel keus hadden we op dat moment niet meer. Voor 1 nacht geboekt. Met de politieauto onze bagage nog opgehaald. Toch weer een heel bijzondere belevenis.

‘s Middag wezen kijken naar hotelletjes in de buurt. Allemaal even leeg en triest. Via internet een verhaal gelezen van iemand die in een homestay in Malino was geweest en daar heel tevreden over was. Misschien daar morgen naar toe gaan. Nog wel even de vraag hoe? Taxi’s zijn er niet in dit dorp. En de prachtige wandelingen en fietstochten waar we ons op verheugd hadden was alleen maar te doen via de lodges van de Nederlandse. Hoe wij zoiets konden organiseren? Een grote vraag.

’s Avonds gesproken met een medewerkster van het hotel met de vraag of zij een gids voor ons kon organiseren. Zij wist wel iemand en zou proberen contact met hem op te nemen. We zijn vroeg naar bed gegaan, ontzettend moe!

5 augustus

Om 7 uur werden we gewekt door een van de medewerkers van het hotel voor het ontbijt. Hij had een telefoonnummer voor ons van ene John. Gebeld en hij wilde ons die dag wel de omgeving laten zien. Dat was dan in ieder geval gelukt! Om 11.00 uur zou hij ons op komen halen. Nog lekker bij het zwembad zitten lezen en schrijven.

Om 10.30 uur reed hij al voor op zijn motor. Hij kon met ons op de motor de omgeving verkennen. Een vriend van hem kon meekomen. Dat was voor mij wel hard slikken, op een motor???????

Maar ja, dat is de enige manier om hier iets te ondernemen. Besloten het dan maar te doen en dan om te beginnen te kijken of er plaats was in de homestay waar we wilden logeren en meteen onze bagage daar neer te zetten. Het bleek een prachtig huis te zijn met een heel aantal kamers. De kamer die we kregen toegewezen zag er prachtig uit, de mensen erg vriendelijk en wij helemaal blij dat we een goede plek gevonden hadden.

Vervolgens hebben we een prachtige tocht gemaakt! De waterval gezien, bij een heel oud oorspronkelijk huis langs geweest waar we ook naar binnen mochten om te bekijken. Prachtige vergezichten en landschappen, een kalfje dat net geboren was en schoon gelikt werd door moeder koe, die daarna hard aan de rest van navelstreng trok om de placenta te verwijderen en ook het stukje navelstreng aan het kalfje opat. En dan het voor het eerst van zijn leven op de poten gaan staan van het kalfje. Hoe kan je het toch zo treffen?????

Daarna een bezoek aan de zuster van John, alwaar we koffie en koekjes aangeboden kregen en toen door naar John’s eigen huis, voorheen het huis van een missionaris. Een prachtig huis tegen de berg aan. We werden ontvangen door zijn vrouw en kregen overheerlijke zelfgemaakte vruchtensapjes aangeboden om daarna naar de door John beloofde zonsondergang te gaan kijken, een stukje boven zijn huis. Het uitzicht daar was prachtig!!!!!!!!!! Maar om te wachten op de zonsondergang leek ons niet zo’n goed idee. In het donker naar Malino terug wilden we niet. Bovendien wordt het koud als de zon weg is.

Op de terugweg langs bij de ATM om geld te pinnen. Helaas, niet mogelijk! Not connected. Het hele personeel kwam kijken en helpen, maar voor een connection konden ze niet zorgen. Een groot probleem dus, want we waren bijna door ons geld heen. Misschien morgen?? We waren van plan om de 7^de naar Bira te gaan en er was al een taxi voor ons geregeld door de hotelbaas. Maar ja, hoe het hotel te betalen en de taxi?

6 augustus

Om 07.00 uur gewekt met ons ontbijt, nassi met omelet en koffie. Om 10.00 uur kwam John weer langs om ons naar de ATM te brengen, maar onze hoop was al snel verdwenen. Weer niet connected. Bijna iedere medewerker van de bank wilde meehelpen het probleem op te lossen, maar de uiteindelijke conclusie was dat het niet mogelijk was. Van een van de medewerkers kregen we 100.000 rupia om met de pete pete naar Makassar te gaan om geld op te halen. Geen aantrekkelijke gedachte, 5 uur onderweg om geld op te halen. Ons werd gezegd dat ook in Bira het onmogelijk zou zijn geld uit de muur te halen. Met de hotelbaas proberen te overleggen of het mogelijk was dat we met de taxi via Makassar naar Bira te gaan, daar geld bij een ATM te halen en dan het geld voor het hotel mee te geven aan de taxichauffeur als hij weer terug zou gaan. De hotelbaas nam toen contact op met de hotelbaas in Bira, een vriend van hem die goed Engels spreekt om te overleggen. Gelukkig wist die Eriq te vertellen dat wij in Bira makkelijk geld zouden kunnen pinnen. Besloten werd dat Sari, onze hotelbaas de volgende dag mee zou rijden, daar zijn vriend ontmoet en vervolgens geld krijgt en weer met de taxi mee terug rijdt. Wij blij! Een vrije middag, tijd om onze was te doen!