20 juli

Allereerst moet even genoteerd worden hoeveel vrienden we hierhebben! Iedereen zegt ons gedag, vraagt onze naam (met name kleine kinderen), lacht ons stralend toe en wil met ons op de foto!

We hebben gisteravond nog tickets geboekt voor Palu. We vliegen via Bali.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om op tijd naar de markt te gaan. Deze keer waren er vleermuizen, ratten, katten en honden te koop, allemaal geroosterd. Ook was er een dode, aan stukken gesneden slang in de aanbieding. Wat varkens betreft was er ruime keuze, wilt u een kop, een poot, een heel varken of zegt u maar welk deel van het varken ik af zal snijden! Wat betreft kippen was er ook een ruime keus. Mensen liepen met bosjes levende kippen de markt af.

Bij de markt was de busterminal. We hadden ons door de receptioniste van het resort laten vertellen welke bus we moesten nemen. Op het moment dat de chauffeur vond dat er voldoende mensen in de bus zaten reden we weg. Bij de toegangsweg van de vulkaan werden we uit de bus gelaten. Het was een prachtige wandeling over de weg, waar we af en toe ingehaald werden door bezoekers met auto. Vlak onder de top van de vulkaan was een trap naar de krater. Prachtig uitzicht daar boven op de krater! We konden om de krater heen lopen en hadden van de receptioniste gehoord dat we vanaf de top direct naar het dorp konden lopen. Dat hebben we gedaan; dat was een nog veel mooiere route, dwars door de bush. Schitterend, schitterend!

22 juli

De 22^ste zouden we om 15.45 uur vliegen van Manado naar Palu via Bali. We besloten ons per taxi naar het vliegveld te laten brengen en halverwege in Samangan de sarcofagen ofwel warunga’s te gaan bezichtigen. Het verhaal wil dat mensen als ze voelden dat ze zouden gaan sterven een gigantische graftombe naar de plek van hun keuze droegen. De overledene werd er later ingeplaatst, rechtopzittend op een porseleinen schaal. De warunga werd gedecoreerd met graveringen die het beroep, de doodsoorzaak of bepaalde kenmerken van de overledene. Een van de warunga’s die een barende vrouw toont wordt regelmatig bezocht door vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen.

We werden veel te vroeg op het vliegveld afgezet en moesten eindeloos wachten, temeer het vliegtuig vertraging had. Op het moment dat we moesten vertrekken was het vliegtuig nog niet geland. OK, sudoku’s en e-readers om de tijd te doden. Op het vliegveld van Bali weer erg lang wachten. Het vliegtuig (was het weer hetzelfde dat nog doorgevlogen had?) had 2 uur vertraging. Er werd water en een versnapering uitgedeeld.

Eindelijk aangekomen in Palu ons snel door een taxi naar het hotel dat we geboekt hadden laten brengen. De eerste drie kamers afgewezen vanwege geen douche, niet goed functionerende airco, of kakkerlakken. Uiteindelijkde vierde geaccepteerd, maar, als het de eerste was geweest hadden we hem vast geweigerd. Het was duidelijk dat we niet langer in dit hotel wilden vertoeven dan strikt noodzakelijk! Besloten de volgende dag door te reizen, hetgeen mogelijk bleek te zijn.

23 juli

Met de mini-bus van 15.00 uur konden we naar Poso. Ook nu weer ruim op tijd omdat we om 13.00 uur van onze kamer moesten. Bij het busstation in een restaurantje gezeten en gegeten tot grote hilariteit van de eigenaresse. Kennelijk nog nooit een toerist in haar zaakje gehad.

Om 15.00 uur in het busje naar Poso gestapt. Voor we instapten hebben we even met een man staan praten die Nederlands sprak en die ons een hotel in Poso adviseerde en met de buschauffeur af sprak dat hij ons daar af zou zetten. We hadden al gehoord dat er ongehoord hard werd gereden door de chauffeurs en dat bleek het geval. Wat een inhaalmanoeuvres haalde die man uit, luid toeterend. Op de weg heel veel brommertjes, bepakt en bezakt en met hele families erop. Ik heb het minstens 10 keer in mijn verbeelding mis zien gaan! Niet echt relaxed terwijl het wel een prachtige rit was. Om een uur of 6 werd er gestopt om wat te eten . Daarna was het donker en een stuk minder druk op de weg en voelde het veel beter. In Poso heeft de chauffeur ons inderdaad naar het hotel gebracht, een prima hotel waar weinig anders gesproken werd dan Indonesisch. Wat ontbrak was wc papier, maar dat hadden ze echt niet. Het is hier toch echt de bedoeling dat je je gat met water schoonmaakt. Wat moeten die mensen ons toch viespeuken vinden, een beetje afvegen met papier! En dan lopen we ook nog overal met schoenen naar binnen: smerig volk die Belanda’s!!!!! De sloffen stonden voor ons klaar!

24 juli

Vanmorgen om 7 uur als ontbijt nassie met een gebakken eitje op de kamer. Vervolgens werden er 2 motorrijders georganiseerd om ons naar de busterminal te brengen waar om 8 uur de bus naar Tentena zou vertrekken. Wij allebei achter op de motor, de bagage voorop! Geen bus te bekennen op de terminal. Misschien om 8 uur, misschien om 10 uur? Afhankelijk van het aantal passagiers dat zich zou melden. Tsja............

Na een tijdje werd ons voorgesteld dat we voor een bepaald bedrag ons zelf door een chauffeur met auto naar Tentena konden laten vervoeren. Ondertussen was er nog een toerist gekomen en met ons drieen besloten we op dat aanbod in te gaan. Tot onze grote verbazing waren we het terrein nog niet af of er kwam nog een passagier bij, dan wel in de bagageruimte. Haar bagage was overigens al voor onze bagage op het dak bevestigd. Ok, dan met een niet-betalende (?) gast verder. Onderweg werden er nog meer mensen meegenomen, in de bagageruimte zaten op een gegeven moment 4 vrouwen en twee kinderen. En wij voorin met de chauffeur en 3 volwassenen. Verschil in rangen en standen........... Ik denk dat alleen wij ons daar druk over maken! Onderweg moest de oma van de chauffeur nog even dag gezegd worden in een dorp waar we langs kwamen en moest er benzine getankt worden, datr wil zeggen er werden flessen benzine bij de weg gekocht en die werden in de tank geleegd.

Om een uur of 10 kwamen we in Tentena aan en bracht de chauffeur ons naar het hotel. Een heel groot hotel waar wij de enige gasten zijn. Maar een prachtige plek!!!! We kijken vanaf ons terras op de 2^de verdieping uit over het meer van Poso, het volgens zeggen op een na helderste meer van de wereld. Heerlijk een eigen plek te hebben voor een aantal dagen. We werden bovendien vewelkomd met en kop koffie! Koffie met koekjes op ons eigen plekje, wat een moment!

Vanmiddag het dorp ingegaan om de komende dagen te regelen. We hebben bij het toeristenbureau afspraken gemaakt voor de komende dagen. Morgen gaan we voor een 2 daage toer naar de Badavallei, zondag maken we een toer in de direkte omgeving en maandag is er een (plek op een) boot om de oversteek naar Pendolo te maken, een toch van een paar uur naar de andere kant van het meer om daar onze reis voort te zetten.